Sisters Vocal Group werkt mee aan het koor-event van Schrijvers voor Gerechtigheid

Wauw, wat een prachtige avond hebben we gehad! We mochten optreden samen met de band van Schrijvers voor Gerechtigheid, Forever Worship én een speciaal samengesteld projectkoor. Met ruim 60 zangers en zangeressen hebben we gezongen over Gods schepping en ons verlangen om daar beter mee om te gaan.

"Breng ons in evenwicht,
leer ons dansen met de aarde.
Pak ons bij de hand
en breng ons in balans."

“Het was heel goed georganiseerd wat betreft het instuderen van de partijen die digitaal beschikbaar waren en ook de dag zelf verliep heel goed.”

Twee jaar geleden begonnen de Schrijvers voor Gerechtigheid met het schrijven van liederen over de schepping, samen met christelijke organisaties die zich inzetten voor de aarde en het milieu. Ze spraken over de achteruitgang, hoe we veel meer nemen van de aarde dan goed is, en wat daarvan de gevolgen zijn. Er ontstonden 8 prachtige liederen, waar onze Rineke prachtige koorarrangementen voor geschreven heeft. En wat heeft ze dat geweldig gedaan! Het was echt een genot om deze diepe teksten en harmonieën tot leven te brengen.

Voor het projectkoor was het een bijzondere ervaring om een dag mee te doen. “Het was heel goed georganiseerd wat betreft het instuderen van de partijen die digitaal beschikbaar waren en ook de dag zelf verliep heel goed.” vertelde een deelnemer. En iemand anders zei: “Met het inspirerende dirigeren van Rineke is het niet moeilijk om stralend vol overgave te zingen!”

Ook het publiek was enthousiast! De avond was mooi opgebouwd met luisteren naar muziek, een praatje, en samen zingen. Liederen als Weinig is veel en Wanneer de regen valt zorgden voor ontroerende momenten van samenzang.

“Met het inspirerende dirigeren van Rineke is het niet moeilijk om stralend vol overgave te zingen!”

Al met al kijken we terug op een geweldige avond.

Sisters Vocal Group treedt op tijdens Israël-zondag in Veenendaal

Het was een bijzondere Israël-zondag waarbij het thema op een gevoelige manier werd uitgedragen.  Dankzij het gevarieerde programma was er ruimte voor diverse perspectieven op het Midden-Oosten.

Vrede
De gemeente was ontroerd en diep onder de indruk toen de Sisters het lied Shalom Chaverim zongen in canon, waarbij zowel de kinderen als de rest van de gemeente meezongen. Het Hebreeuwse lied Shalom Chaverim, wat ‘Vrede, vrienden’ betekent, wordt vaak gezongen als een pleidooi voor vrede.

Reacties
‘Jullie stralen van het podium af. Het doet wat met de gemeente, jullie raken ons hart’, was één van de reacties van de bezoekers. Een andere bezoeker vertelde hoezeer hij had genoten van de getalenteerde dirigente Rineke de Wit, die ook nog hobo speelde.

'De eerste keer was wel even spannend'

Sisters Vocal Group zingt voor gevangenen

Onder leiding van dirigent Rineke de Wit schuwt Sisters Vocal Group geen plek om het evangelie te delen. Eén van de nieuwe initiatieven van het vrouwenkoor is optreden voor gevangenen.

Eerder traden de vijfentwintig zangeressen op in een ziekenhuis, op de Wallen en in een hospice. Het idee erachter? "We houden van optreden op bijzondere plekken, het liefst voor de minstbedeelden in Nederland", legt Rineke de Wit uit. "Jezus zegt in het Bijbelboek Matteüs: 'Wat je doet voor de minst belangrijke, doen jullie voor Mij.' Dat is wat wij met onze optredens willen. We zijn een soort moderne nonnen."

De term vrouwenkoor gebruikt Rineke zelf overigens liever niet. "Ik noem ons een 'vocal group', dat heeft voor mij een betere klank. En ik noem ons ook echt Sisters. We zijn nauw verbonden met elkaar en onze optredens voelen ook echt als zingen met zussen. Tijdens het oefenen maken we tijd vrij voor Bijbelstudie en delen we persoonlijke verhalen."

Hoe kwamen jullie op het idee om te zingen in de gevangenis?

"Ik had weleens opgetreden in de Bijlmerbajes, dat was een heel bijzondere ervaring. Dit idee kwam van een oud-Sister die vrijwilligerswerk deed in de gevangenis. Toen ik het voorstelde tijdens één van onze repetities, begonnen de Sisters al snel te glimmen. We waren benieuwd hoe het zou zijn."

En?

"De eerste keer dat we in de gevangenis optraden, was wel even spannend. Je voelt de beklemmende sfeer, er is veel controle. Het is een gekke plek om te zijn, omdat je weet dat de mensen iets hebben gedaan wat niet in de haak is. Ik zit achter de piano, met mijn rug naar het publiek, maar de Sisters kijken recht in het gezicht van de gevangenen. Ik heb toen gezegd: 'Focus op mij en stap over je eigen schaduw heen; we komen hier licht brengen.' Daardoor lukte het om de knop om te zetten. We weten: we staan hier met een hoger doel, namelijk God dichtbij brengen."

Zitten de gevangenen er ook op te wachten?

"We weten dat sommigen naar de dienst komen omdat ze gewoon even hun cel uit willen, niet omdat ze gelovig zijn. Maar er zijn mensen die echt opengaan en voorzichtig meezingen. We kiezen onze liederen zorgvuldig uit. De laatste keer zongen we bijvoorbeeld 'De rivier' uit Opwekking. Na afloop kwam een jongen naar me toe die zei: 'Ik herkende de melodie van 'Stand by me' erin.' Dat raakte me. In de gevangenis hebben ze geen muziek, dus zo'n optreden als dit komt echt bij hen binnen.

Na de dienst gaan we altijd met de gevangenen in gesprek en dat is heel waardevol. We benaderen hen als broers en zussen en willen hun verhaal horen. We vragen natuurlijk niet hoelang ze nog moeten zitten of wat ze hebben gedaan, maar we willen weten wie ze zijn en wat hen heeft geraakt. Dan krijg je de mooiste verhalen te horen."

Foto bij het artikel is van Fotografie MiMi

Dit artikel verscheen in de EO-visie van juli/augustus 2024

Als wij zingen vallen de muren in gevangenis

Sisters Vocal Group treedt op voor gedetineerden

In juni trad het koor Sisters Vocal Group onder leiding van dirigente Rineke de Wit op in een Penitentiaire Inrichting in Nederland. Dit mooie initiatief bracht ons ertoe enkele vragen te stellen aan dirigente Rineke de Wit en koorlid Jeannet.

Hoe kwamen jullie op het idee om op te treden in de gevangenis?

Rineke: ‘We houden van optreden op bijzondere plekken. Dit doen we het liefst plekken waar Zijn naam niet of nauwelijks wordt gehoord in Nederland. Het contact is ooit gelegd door één van onze Sisters. We gaan hier één keer per jaar naar toe.’

Hoe bereid je je hierop voor?

Jeannet: ‘Alle Sisters worden van tevoren gescreend. Als lid van de contactcommissie moest ik een lijst met alle paspoortgegevens doorgeven. Dat heeft nog heel wat voeten in aarde. Alles wat we mee naar binnen nemen moeten we aanvragen, tot een rollator van een van de Sisters toe. Telefoons en tassen blijven in de auto.’

Rineke: ‘We krijgen van de pastor het thema door van de dienst en zoeken daarop liederen uit. De meeste liederen zitten tegen het popgenre aan, omdat de meesten niet gelovig zijn. Natuurlijk zorg ik dat ik goed uit gerust ben en ik bid voor kracht. Als ik met een neerslachtige geest voor het koor sta heeft dat een weerslag op de sisters.’

“Als ik een andere opvoeding had gehad dan was ik misschien ook geëindigd als dief, verslaafde of prostituee.”

Hoe ervaar je het zingen in de gevangenis?

Rineke: ‘Je voelt de beklemmende sfeer in het begin. Je moet wel door vijf sluizen heen, overal controle. En als je er bent dan is het heel warm. Het raam staat maar op een kiertje open. Maar we zingen tegen de beklemming in. Ik ben heel enthousiast tijdens de dienst en rammel de piano bij wijze van spreken stuk.
Eigenlijk is het de gekste plek waar je kunt zijn. Je weet, deze mensen hebben iets gedaan dat niet in de haak is. Maar je weet ook: Jezus kwam bij de zondaars en dat waren ook geen lieverdjes. Maar Jezus zegt ook: ‘iedereen die bij Mij wil horen is mijn broer en zus’. En zo zien wij ze ook, als familie. Ik ben niet veel anders dan hen. Als ik een andere opvoeding had gehad dan was ik misschien ook geëindigd als dief, verslaafde of prostituee. Hoe kunnen ze in vergeving geloven, als wij daar staan en ons niet gedragen als zus?’

Jeannet: ‘Het raakt me dat het zulke normale mensen zijn. Ze hadden bij je in de klas kunnen zitten, of je buurman of buurvrouw kunnen zijn.’

“Dat is zo mooi daar, we laten onze warmte zien. We zijn familie en muren vallen om.”

Kun je iets vertellen over de liederen die jullie zongen?

‘We zongen bijvoorbeeld ‘Fix you’ van Coldplay, dit is een lied dat de meesten wel kennen. ‘Shackles’ van Mary Mary doet het ook heel goed. Het werd muisstil bij het zegenlied ‘Voor Altijd’ van Elise Mannah.’

Hebben jullie nog met de gedetineerden gesproken?

Een man vertelde dat tijdens een lied herinneringen boven kwamen. Hij zag zijn ouders staan, ze waren samen aan het schoonmaken en meezingen met muziek.

We zagen een jongen die ons nog kende van vorig jaar. Hij zei: ‘tot volgend jaar, dan ben ik er ook weer’.

De Sisters spraken nog een jonge jongen van misschien 20 jaar. Hij zag er keurig uit. Hij vertelde dat hij op zijn vierde uit huis was gezet, op zijn achtste was gaan roken en op zijn twaalfde verslaafd. We waren zeer onder de indruk van hem.

Een jonge vrouw ging achter de piano zitten. De Sisters zongen met haar mee. Dat is zo mooi daar, we laten onze warmte zien. We zijn familie en muren vallen om. We zingen ‘Met open armen word je ontvangen’ – en we laten het ook zien.

Eerder verscheen dit artikel op cvandaag.nl

Eerder verscheen dit artikel op de website justitiepastoraat.nl